Umjetnička muzika 20. stoljeća iz
našeg okruženja
Daleko me biser mora
"Arija Male Floramye" iz operete Mala Floramye
Operete Ive Tijardovića Mala Floramye
i Splitski akvarel dočaravaju splitski ambijent između dva svjetska rata.
Duet Marice
i Tončija
III čin iz operete Splitski akvarel
Za znatiželjne
Pogledaj cijele operete Mala Floramye i Splitski akvarel.
Grlica
(momačka igra iz prvog čina baleta Ohridska legenda)
Iznesi svoje utiske o Grlici. Osjeća li se u kompoziciji prisustvo određenog muzičkog folklora? Kojem prostoru pripada taj folklor?
Muzički sadržaj baleta Ohridska legenda prepun je balkanskog folklora, posebno s područja jugoistočne Srbije i Makedonije. Pred samu premijeru (prvo izvođenje, 1948. godine) baleta Ohridska legenda, sam kompozitor je kazao:
“Gledao sam, prije svega, da ovo djelo napišem tako da bude pristupačno i jasno. Da ga razumije šira publika, da na nju što snažnije djeluje, a da njegova tehnička obrada zadovolji onih deset-petnaest stručnjaka što će biti tamo...”
Prisjetimo se
Opereta se može prevesti i kao mala opera. Zbog svog manjeg obima i izvođačkog sastava može se izvesti i u pozorištu. Osim arija, pjevanih i orkestarskih muzičkih dijelova, sadrži i govorne dijaloge. Opereta je najčešće laganog i zabavnog karaktera. Duet u muzici označava pjevanje udvoje, odnosno, u instrumentalnoj, istovremeno sviranje dvaju instrumenata.
Ivo Tijardović (1895‒1976)
Hrvatski svestrani umjetnik, kompozitor, pisac i slikar. Svoje muzičko stvaralaštvo vezao je uglavnom za rodni grad Split. Muzičko obrazovanje stekao je u Splitu i Beču, a dramsko u Zagrebu. Značajna je Tijardovićeva uloga u razvoju Splitskog i Zagrebačkog pozorišta. Stvaralačka tematika mu se oslanja na nacionalni muzički folklor, posebno Dalmacije. Od njegovih osam opereta, na sceni su se najviše održale Mala Floramye i Splitski akvarel.
Stevan Hristić (1885–1958)
Smatra se najistaknutijim srpskim kompozitorom prve polovine 20. stoljeća.
Bio je osnivač i dirigent Beogradske filharmonije. Muzičko obrazovanje je stekao na čuvenom Leipziškom konzervatoriju. Boraveći u muzičkim metropolama Moskvi, Parizu i Rimu, upoznao se s tadašnjim muzičkostilskim kretanjima. Međutim, u svom stvaralaštvu posebno se oslanja na nacionalni folklor (uzor mu je Stevan Mokranjac). Od velikog broja Hristićevih djela ipak treba izdvojiti: Uskrsnuće (oratorij, 1912), Suton (opera, 1925) i balet Ohridska legenda (1948).